Uilenmaand maart 2022

door Ben Nijeboer

Maart, lentemaand. Rekenkundig begint de lente op 1 maart, maar ik houd mij liever aan de oude datum 21 maart, als de zon de evenaar is gepasseerd. Ook op de maand maart zijn diverse gezegden van toepassing. Maar het gezegde ‘een inhoudende Meerts is goud weerd’ gaat voor dit jaar niet op. Uilen houden zich niet aan dit soort gezegden.

Zoals bekend zijn de bosuilen er altijd vroeg bij. Een overzicht van de eerste eileg-datum van de bosuil over een periode van 13 jaar:

• De allereerste legdatum in die periode was 19 februari
• De gemiddelde eerste eileg-datum was 5 maart
• De laatste eileg-datum 20 maart

Een kasthouder in Holten, die zijn bosuilenkast van een camera had voorzien, meldde 13 maart enthousiast: ‘Er is een eitje!’ En een week later: ‘Nu zijn er drie.’ Mogelijk komt er nog een ei bij, maar bij bosuilen blijft het aantal eieren meestal beperkt tussen 3 tot 5 eieren. Als het weer meezit en er voldoende voedsel is, wordt er om de dag een ei gelegd. Bij een broedduur van 30 dagen, zouden midden april de eieren zijn uitgekomen.

We zijn nog niet met de eerste controle van de bosuilenkasten begonnen, dat wordt begin april. Dan hebben we ook de meeste kans dat we de oude vogels in de kast aantreffen om die ook van een ring te voorzien of op ringen kunnen controleren. Vaak zijn er dan ook al een aantal jongen groot genoeg om die ook te ringen. Net als steenuilen zijn bosuilen erg honkvast en een eenmaal gekozen broedplek wordt niet gauw prijsgegeven.

Ze kunnen erg oud worden. We hadden een bosuil die we 16 jaar lang broedend in dezelfde kast hebben gecontroleerd. De tot nog toe oudste uil werd 22 jaar na het ringen als verkeersslachtoffer teruggemeld.

Met een camera in een kast kun je veel te weten komen. Van één camerakast (kerkuil) kregen we beelden toegestuurd met 2 kerkuilen in de pas vorig jaar opgehangen uilenkast. Opmerkelijk was dat de ene een gespikkelde borst had, gebruikelijk bij de kerkuilen die we hier hebben, de ander was zuiver wit. Een ondersoort die voornamelijk in Frankrijk en Engeland voorkomt, hoewel hier wel allerlei mengvormen voorkomen, maar zuivere witte exemplaren zijn zeldzaam.

Maar helaas, op de volgende beelden die we kregen toegezonden zagen we een broedende holenduif en van de kerkuilen was geen spoor meer te bekennen. Oorzaak? Dat soort dingen blijven altijd een vraagteken, is er een uil verongelukt of hebben ze een nog betere broedplaats gevonden?